Марцэля ’жанчына лёгкіх паводзін’ (клец., Нар. лекс.), ’непрыемная жанчына’ (капыл., Нар. словатв.). Да марцава́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эсте́тика в разн. знач. эстэ́тыка, -кі ж.;

эсте́тика поведе́ния эстэ́тыка паво́дзін;

произво́дственная эсте́тика вытво́рчая эстэ́тыка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ку́хта 1 ’прыслужнік, вучань повара’ (Нас., Яруш.). Запазычанне з польск. kuchta ’тс’ (гл. Слаўскі, 3, 307–308).

Ку́хта 2 ’прайдзісветка, асоба лёгкіх паводзін’ (Нар. словатв.). Параўн. польск. kuchta ў значэнні ’служанка’. Відаць, беларускае слова ўзнікла пад семантычным уплывам польск. kokota ’асоба лёгкіх паводзін’.

Ку́хта 3 ’бядняк’ (Рам.). Да кухта 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перавы́хавацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

У выніку выхавання засвоіць новыя звычкі, погляды, нормы паводзін і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёзна́йства, ‑а, н.

Разм. іран. Уласцівасць, манера паводзін чалавека, упэўненага ў тым. што ён усё ведае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарамаці́цца, -мачу́ся, -ма́цішся, -ма́ціцца; -ма́цімся, -ма́ціце́ся, -ма́цяцца; незак.

1. Адчуваць сорам ад усведамлення непрыстойнасці сваіх паводзін; няславіць, ганьбіць сябе.

С. за зробленае.

2. Бянтэжыцца.

Юнак сарамаціўся.

|| зак. асарамаці́цца, -мачу́ся, -ма́цішся, -ма́ціцца; -ма́цімся, -ма́ціце́ся, -ма́цяцца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бесцырымо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які не звяртае ўвагі на агульнапрынятыя нормы паводзін; развязны. Заснавалі і сталі адразу прыкметныя бесцырымонныя кінааператары, фотакарэспандэнты. Карпаў. // Які адыходзіць ад агульнапрынятых нормаў паводзін, звычаяў. Раісу Антонаўну любілі ўсе і можа таму даравалі яе мужу бесцырымоннае ўмяшанне ў чужыя сямейныя справы. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нездавальня́юча,

1. Прысл. да нездавальняючы.

2. у знач. наз., нескл., н. Адмоўная ацэнка ведаў студэнтаў і паводзін вучняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрысто́йнасць, ‑і, ж.

1. Якасць непрыстойнага. Непрыстойнасць паводзін.

2. Непрыстойна ўчынак, непрыстойныя словы. Не дапускаць непрыстойнасцей. Гаварыць непрыстойнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сексапатало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем і лячэннем захворванняў, звязаных з парушэннем палавога жыцця і паводзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)