унармава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад унармаваць.

2. у знач. прым. Вызначаны ў якасці нормы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анама́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з анамаліяй; які адхіляецца ад нормы, ад агульнай заканамернасці, ненармальны. Анамальнае развіццё. Анамальная з’ява.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недавы́канаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выканаць менш, чым належыць, патрэбна; не выканаць якой‑н. нормы. Недавыканаць план.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нармірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Увесці (уводзіць), устанавіць (устанаўліваць) нормы. Нарміраваць рабочы дзень. Нарміраваць заработную плату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненарма́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адхіленні ад нормы. Ненармальны крывяны ціск. Ненармальны сон.

2. Разм. Душэўнахворы; псіхічна неўраўнаважаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагно́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. ад перагнісці, перагніць.

2. у знач. прым. Угноены звыш нормы, больш, чым патрэбна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стро́гі, -ая, -ае.

1. Вельмі патрабавальны.

С. дырэктар.

Строгія бацькі.

2. Вельмі сур’ёзны, суровы, які не дапускае ніякіх паблажлівых адносін.

С. нагляд.

Строгае папярэджанне.

3. Які не прызнае ніякіх адхіленняў ад нормы, абсалютна дакладны.

С. бальнічны рэжым.

Строгая канспірацыя.

С. улік дакументаў.

4. Які не дапускае адхіленняў ад правіл паводзін, ад агульнапрынятых маральных норм.

Сям’я строгіх правіл.

5. Які адпавядае патрабаванням пэўнай нормы, правільны.

Будынак, пабудаваны ў строгім стылі.

6. Пра адзенне, знешнасць, абстаноўку і пад.: без упрыгожанняў, просты, але з густам.

Строгае плацце.

С. набор мэблі для залы.

|| наз. стро́гасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сярэ́дні, -яя, -яе.

1. Які знаходзіцца ў сярэдзіне, паміж якімі-н. крайнімі пунктамі, велічынямі і пад.; прамежкавы.

Сярэдняе цячэнне ракі.

С. ўзрост.

2. Які ўяўляе сабой велічыню, атрыманую дзяленнем сумы некалькіх велічынь на іх колькасць.

Сярэдняя зарплата за год.

Сярэдняя вага.

Сярэдняя хуткасць цягніка.

Сярэдняе (наз.) арыфметычнае.

3. Пасрэдны; ні добры, ні благі.

С. студэнт.

Сярэднія поспехі.

4. Не вышэй звычайнага ўзроўню, нормы.

Сярэднія патрабаванні.

Чалавек сярэдняга росту.

○

Сярэдняе вуха — поласць за барабаннай перапонкай, перад унутраным вухам.

◊

Вышэй (ніжэй) сярэдняга — вышэй (ніжэй) якой-н. нормы.

У сярэднім — зыходзячы з сярэдніх велічынь, паказчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перавы́хаваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго (што).

Выхаваннем прывіць каму-н. новыя звычкі, погляды, нормы паводзін і пад.

П. недысцыплінаванага вучня.

|| незак. перавыхо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. перавы́хавацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. перавыхо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. перавыхава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

варвары́зм, ‑а, м.

Запазычанае ці створанае па ўзору якой‑н. іншай мовы слова або выраз, які парушае нормы дадзенай мовы.

[Грэч. barbarismos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)