пракуро́р, ‑а,
1. Асоба, якая ажыццяўляе
2. Дзяржаўны абвінаваўца ў судовым працэсе.
[Ад лац. procurare — клапаціцца.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пракуро́р, ‑а,
1. Асоба, якая ажыццяўляе
2. Дзяржаўны абвінаваўца ў судовым працэсе.
[Ад лац. procurare — клапаціцца.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апяку́нства, ‑а,
1. Абавязкі па апецы.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагляда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е;
1. каго-што, за кім-чым, з
2. за кім-чым. Вывучаць, даследаваць.
3. за кім-чым. Ажыццяўляць
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
назіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е;
1. каго-што, за кім-чым, са
2. каго-што. Вывучаць, даследаваць.
3. за кім-чым. Ажыццяўляць
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інспе́ктар, ‑а,
1. Службовая асоба, якая ажыццяўляе
2. Памочнік дырэктара па выхаваўчай і навучальнай рабоце ў мужчынскіх навучальных установах дарэвалюцыйнай Расіі.
[Ад лац. inspector — паглядальнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недагля́д, ‑у,
Недастатковы
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́дение
в чьём-л. ве́дении у распараджэ́нні каго́-не́будзь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інспе́кцыя, ‑і,
1. Тое, што і інспектаванне.
2. Установа, арганізацыя, якая інспектуе каго‑, што‑н.
•••
[Лац. inspectio — нагляд.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздуры́цца, ‑дуруся, ‑дурышся, ‑дурыцца;
1. Стаць вельмі дураслівым, свавольным, непаслухмяным; распусціцца.
2. Пачаць амаральна паводзіць сябе, даць поўную волю сабе; разбэсціцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фе́рула, ‑ы,
Шматгадовая травяністая расліна сямейства парасонавых.
феру́ла, ‑ы,
1. Лінейка, якой у сярэдневяковай школе білі па далоні вучняў за якую‑н. правіннасць.
2.
[Лац. ferula — розга.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)