старажо́к, ‑жка, м.

Прыстасаванне, якое прыводзіць у дзеянне механізм пасткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ́мпферны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэмпфера. Дэмпферны механізм раяля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самарэгулю́ючы, ‑ая, ‑ае.

Які аўтаматычна рэгулюе сваю работу (пра механізм, машыну).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрадры́ль, ‑я, м.

Механізм для свідравання, які прыводзіцца ў рух электрарухавіком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́парыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., што.

1. Спыняць рух чаго-н. (спец.).

С. механізм.

2. перан. Затрымліваць, запыняць развіццё, рух чаго-н.

С. справу.

|| зак. засто́парыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вуглепад’ёмнік, ‑а, м.

Механізм для пад’ёму вугалю з шахты на паверхню зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіру́емасць, ‑і, ж.

Здольнасць паддавацца кіраванню (пра механізм, машыну); кіравальнасць. Кіруемасць самалёта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавыгружа́льнік, ‑а, м.

Механізм, які сам выгружае што‑н. Грузавік з самавыгружальнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да самазвала, належыць яму. Самазвальны механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самапі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які аўтаматычна робіць запіс якіх‑н. паказчыкаў. Самапісны механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)