ды́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.
Лёгкая павалока з дыму, туману і пад.; смуга. Лёгкая дымка туману непрыкметна выпаўзала з лесу і ахутвала .. цёмны завод з высокім чорным комінам. Пестрак. Рака разлілася так далёка, што процілеглы бераг хаваўся ў шызаватай дымцы. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пыло́к, -лку́ м.
1. уменьш. лёгкая пыль, налёт пы́ли;
2. бот. пыльца́ ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
туальдэно́р, ‑у, м.
Лёгкая баваўняная тканіна палатнянага перапляцення шэрага колеру для верхніх мужчынскіх рубашак, спецвопраткі і пад.
[Фр. toile de nord ад toile— палатно і nord — поўнач.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цюль, ‑ю, м.
Лёгкая празрыстая сятчастая тканіна. Васіліна выпусціла фіранку, вецер падхапіў лёгкі цюль, выгнуў ветразем. Савіцкі.
[Фр. tulle.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павало́ка, -і, ДМ -ло́цы, ж.
1. Лёгкая дымка, якая зацягвае, пакрывае што-н.
Сонца прабівалася праз павалоку хмар.
2. У выразе: вочы з павало́кай — з пяшчотным, млявым, нібы затуманеным позіркам.
Вочы карыя з павалокай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разла́саваць, -сую, -суеш, -суе; -суй; -саваны; зак., каго (што) (разм.).
1. Узбудзіць у кім-н. жаданне паласавацца.
Р. дзіця малінамі.
2. перан. Распаліць, узмацніць у кім-н. ахвоту да чаго-н.
Лёгкая нажыва разласавала яго.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лёгкі в разн. знач. лёгкий; (неощутимый по весу — ещё) возду́шный; (незатруднённый — ещё) свобо́дный;
~кая но́ша — лёгкая но́ша;
~кае сне́данне — лёгкий за́втрак;
~кая пахо́дка — лёгкая похо́дка;
~кая ткані́на — лёгкая (возду́шная) ткань;
~кія ру́хі — лёгкие (свобо́дные) движе́ния;
л. ве́трык — лёгкий ветеро́к;
~кая хваро́ба — лёгкая боле́знь;
~кія адно́сіны да жыцця́ — лёгкое отноше́ние к жи́зни;
л. зарабо́так — лёгкий за́работок;
~кія та́нкі — лёгкие та́нки;
○ ~кая кавале́рыя — лёгкая кавале́рия;
~кая інду́стрыя (прамысло́васць) — лёгкая инду́стрия (промы́шленность);
~кая атле́тыка — лёгкая атле́тика;
◊ з лёгкай рукі́ — с лёгкой руки́;
л. на ўспамі́н — лёгок на поми́не;
з ~кім сэ́рцам — с лёгким се́рдцем;
з ~кім ве́трам! — попу́тного ветра!; ска́тертью доро́га!;
з ~кай па́рай — с лёгким па́ром;
~кая рука́ — (у каго) лёгкая рука́ (у кого);
л. на но́гі — лёгок (лёгкий) на́ ногу;
л. — хлеб лёгкий хлеб;
л. на пад’ём — лёгок на подъём
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
е́жа ж.
1. пи́ща, еда́, съестно́е ср., снедь;
здаро́вая е. — здоро́вая пи́ща;
мясна́я е. — мясна́я пи́ща;
салёная е. — солёная еда́;
лёгкая е. — лёгкая пи́ща;
2. стряпня́;
нясма́чная е. — невку́сная стряпня́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
серавугляро́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Злучэнне серы з вугляродам — бясколерная, лёгкая на загаранне ядавітая вадкасць з непрыемным пахам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тача́нка ’лёгкая павозка з адкрытым кузавам’ (ТСБМ, Вруб.): павозкі даўней былі… тачанкі (Маладосць, 1992, 2, 115), перан. ’павозка такога тыпу, забяспечаная кулямётам’ (ТСБМ), ’тачка’ (Ян., ПСл). Укр. тача́нка ’лёгкая павозка’, рус. тача́нка ’тс’. Відаць, арэальнае ўтварэнне на базе прасл. *tačati ’гнаць, паганяць, каціць’, параўн. стараж.-рус. тача́ти ’гнаць, паганяць’, польск. taczać ’каціць’, чэш. táčeti ’круціць, качаць’ (ЕСУМ, 5, 529). Не выключана другаснае збліжэнне з польск. najtyczanka ’від лёгкай павозкі’ (з нямецкай), адкуль Фасмер (3, 49), Трубачоў (Дополн., 4, 29) выводзяць рус. натыча́нка ’лёгкая плённая польская брычка’, тача́нка ’лёгкая павозка’. Гл. і тачаць, тачка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)