Verbum

абша́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Уладальнік вялікіх абшараў зямлі; памешчык.

|| прым. абша́рніцкі, -ая, -ае.

узбярэ́жжа, -а, мн. -ы, -аў, н.

Паласа зямлі ўздоўж марскога берага.

|| прым. узбярэ́жны, -ая, -ае.

ма́рыва, -а, н.

Трымцячы слой цёплага паветра каля паверхні зямлі; смуга.

|| прым. ма́рыўны, -ая, -ае.

земле... (а таксама земля...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да Зямлі (у 1 знач.), напр., землеапісанне (уст.);

2) які мае адносіны да зямлі (у 2—5 знач.), напр.: землекарыстанне, землеразрыхляльны, землеўгнаенне, землеўпарадчык, землечарпалка, землеадкрывальнік, землеўладальнік.

нахіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.

1. Наспех накінуць, апрануць на сябе што-н.

Н. паліто на плечы.

2. Нахіліць да зямлі (разм.).

Сядзе пчала на кветачку, нахіне яе да зямлі.

|| незак. нахіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

галалёдзіца, -ы, ж.

Стан надвор’я, калі паверхня зямлі пакрыта ледзяной коркай, а таксама сама такая паверхня.

нагаспада́рыць, -ру, -рыш, -рыць; зак. (разм.).

Кіруючы гаспадаркай, дасягнуць чаго-н.

Без добрай зямлі не нагаспадарыш.

на́сып, -у, мн. -ы, -аў, м.

Узвышэнне, зробленае шляхам насыпкі зямлі, гравію і пад.

Дарожны н.

экспрапрыя́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Прымусовая канфіскацыя маёмасці ў каго-н.

Э. зямлі.

|| прым. экспрапрыяцы́йны, -ая, -ае.