кронпрынцэ́са, ‑ы, ж.

Жонка кронпрынца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шахі́ня, ‑і, ж.

Жонка шаха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́чаха, -і, ДМ -часе, мн. -і, -чах і ма́чыха, -і, ДМ -чысе, мн. -і, -чых, ж.

Няродная маці, жонка бацькі ў адносінах да яго дзяцей ад папярэдняга шлюбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камандзі́рыха, ‑і, ж.

Разм. Жонка камандзіра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міністэ́рша, ‑ы, ж.

Разм. Жонка міністра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графі́ня, ‑і, ж.

Жонка або дачка графа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вікантэ́са, ‑ы, ж.

Жонка або дачка віконта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

герцагі́ня, ‑і, ж.

Жонка або дачка герцага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрцгерцагі́ня, ‑і, ж.

Жонка ці дачка эрцгерцага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падру́жжа ’жонка; сяброўка’, падру́жнікі ’пяшчотная назва мужа або жонкі’ (Нік. Очерки). Вытворнае ад друг. Дакладны адпаведнік ва ўкр. м.: падру́жжа ’шлюб; муж, жонка, сямейная пара’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)