Verbum

аслі́знуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; аслі́з, -зла; зак. (разм.).

Пакрыцца сліззю; стаць коўзкім.

Дарога аслізла.

абме́рзнуць, -ну, -неш, -не; -мёрз, -ме́рзла; -ні́; зак.

Пакрыцца лёдам, шэранню, абледзянець.

Дарога абмерзла.

|| незак. абмярза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

гра́зкі, -ая, -ае.

1. Пакрыты граззю.

Гразкая дарога.

2. Багністы, топкі.

Гразкае дно ў вадаёме.

|| наз. гра́зкасць, -і, ж.

прасёлак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Грунтавая дарога паміж невялікімі населенымі пунктамі.

|| прым. прасёлачны, -ая, -ае і прасёлкавы, -ая, -ае.

манарэ́йка, -і, ДМ -рэ́йцы, мн. -і, -рэ́ек, ж. (спец.).

Падвесны аднарэйкавы чыгуначны пуць.

|| прым. манарэ́йкавы, -ая, -ае.

Манарэйкавая дарога.

аўтастра́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ра́д, ж.

Дарога для аўтамабільнага руху без папярочных наземных пераездаў.

|| прым. аўтастра́дны, -ая, -ае.

падве́сны, -ая, -ае.

1. Умацаваны ў вісячым становішчы, падвешаны.

П. матор.

2. Прыладжаны для перамяшчэння па падвешаным канаце, рэйцы.

Падвесная дарога.

гле́істы, -ая, -ае.

1. Пакрыты глеем, які змяшчае многа глею.

Глеістае дно возера.

2. Вязкі.

Глеістая дарога.

|| наз. гле́істасць, -і, ж.