паддаўкі́, -ко́ў, ед. нет, разг. поддавки́;

гуля́ць у п. — игра́ть в поддавки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагуля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Гуляць некаторы час. Пагуляць у лесе. Пагуляць на вяселлі. Пагуляць у шашкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папагуля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Разм. Гуляць доўга, неаднаразова. — От гэта папагуляў! — з захапленнем усклікнуў сувязіст. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Камштоліцца ’гуляць’ (петрык., Шатал.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пря́тки хо́ванкі, -нак ед. нет;

игра́ть в пря́тки гуля́ць у хо́ванкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рю́хи спорт. гарадкі́, -ко́ў мн.;

игра́ть в рю́хи гуля́ць у гарадкі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гульба́, ‑ы ж.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. гуляць (у 5 знач.). // Гулянка, папойка. Дзень гульбы, век журбы. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сне́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. Невялікі тугі камяк, злеплены са снегу.

Ляпіць снежкі.

2. мн. Гульня, удзельнікі якой стараюцца закідаць адзін аднаго снежнымі камякамі.

У адліжны дзень зручней гуляць у снежкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біру́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

1. Упрыгожанне, падвеска на ланцужку кішэннага гадзінніка, бранзалета і пад.

2. толькі мн. (біру́лькі, ‑нек). Гульня, якая заключаецца ў тым, каб з кучкі дробных прадметаў выбраць кручком адно за адным, не пасунуўшы пры гэтым астатніх.

•••

Гуляць у бірулькі гл. гуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зага́дка ж. зага́дка;

◊ гавары́ць ~дкамі — говори́ть зага́дками;

гуля́ць у ~кі — игра́ть в зага́дки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)