абязгро́шаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Застацца без грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абязгро́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.

Пакінуць без грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязна́чны, -ая, -ае.

1. Невялікі па колькасці, велічыні, сіле.

Нязначная сума грошай.

2. Які не мае істотнага значэння, малаважны.

Нязначныя змены.

|| наз. нязна́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вэ́ксаль, -я, мн. -і, -яў, м.

Грашовы дакумент — пісьмовае абавязацельства заплаціць каму-н. пэўную суму грошай ва ўстаноўлены тэрмін.

Прад’явіць в.

|| прым. вэ́ксальны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разме́ннік, ‑а, м.

Разм. Аўтамат для размову грошай; разменны аўтамат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

срэбралюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які вызначаецца срэбралюбствам; прагны да грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазы́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. што і чаго каму. Даць у доўг.

П. каму-н. грошы або грошай.

2. што і чаго ў каго. Узяць у доўг.

П. у каго-н. грошы (грошай).

◊

У сабакі вачэй пазычыць або пазычыўшы (разм., неадабр.) — страціць сумленне, пачуццё сораму.

|| незак. пазыча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

◊

Не пазычаць чаго — ёсць, хапае.

Гэтаму чалавеку розуму не пазычаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́дурыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што і чаго (разм.) Набыць што-н. падманам, хітрыкамі.

В. грошы або грошай у сястры.

|| незак. выду́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́бачніца, ‑ы, ж.

Прылада для намочвання пальцаў (звычайна пры падліку грошай).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кво́та ’частка, доля, працэнт’ (ТСБМ, Нас., Касп., КЭС, лаг., Гарэц.). Ст.-бел. квота ’сума грошай, дата’ (з 1680 г.) < польск. kwota ’тс’ (Булыка, Запазыч., 146), якое з с.-лац. quota ’сума грошай’ (Слаўскі, 3, 501–502).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)