дамаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

Доўгая скрыня з дошак, у якую кладуць нябожчыка для пахавання; труна.

Д. павольна плыла на плячах жывых.

◊

Хоць у дамавіну кладзі (разм.) — пра схуднелага, хваравітага чалавека.

|| прым. дамаві́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́кавіна, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

1. Адно сцябло маку.

2. Адна галоўка маку.

3. Адно зярнятка маку.

4. Вершаліна дрэва.

М. сасны.

|| памянш. ма́кавінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жураві́ны, -ві́н

1. только мн., бот. (о растении) клю́ква ж.;

2. собир. клю́ква;

збіра́ць ж. — собира́ть клю́кву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віна́, -ы́, мн. ві́ны і (з ліч. 2, 3, 4) віны́, він, ж.

1. Нядобры ўчынак, правіннасць.

Разумець сваю віну.

Даказаць віну.

2. адз. Прычына, крыніца чаго-н. (неспрыяльнага).

Па чыёй-н. віне (гэта значыць з-за каго-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віно́, -а́, мн. ві́ны, він і -аў, н.

Алкагольны напітак, прыгатаваны з ягад, садавіны.

Чырвонае в.

Вінаградныя віны.

Сталовае в.

|| памянш. вінцо́, -а́, н. (разм.).

|| прым. ві́нны, -ая, -ае.

В. пах.

В. склеп.

○

Вінныя ягады — сушаныя плады фігавага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́ры мн. по́ры, род. пор;

по́ра ед. по́ра, -ры ж.; сітаві́ны, -він, ед. сітаві́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жураві́ны, ‑він; адз. журавіна, ‑ы, ж.

1. Ягадная вечназялёная расліна сямейства бруснічных, якая расце на мохавых балотах.

2. зб. Чырвоныя кіслыя ягады гэтай расліны. На бліжнім балоце жанчыны збіраюць журавіны і брусніцы — восеньскія ягады. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вінаспад (паэт.) ’багацце він’ (КТС, К. Крапіва). Новаўтварэнне па тыпу вадаспад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

укру́г, прысл. і прыназ.

Абл.

1. прысл. Кругом, вакол. Раз бяседа вялікая ў князя была: На пасад дачку княжну садзілі; За сталом він заморскіх крыніца цякла, Бегла музыка ўкруг на паўмілі. Купала.

2. прыназ. з Р. Вакол чаго‑н. Няяркая, маленькая вясёлка Укруг месяца ледзь бачна зіхаціць. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

За́лаб ’узяўшыся за чубы’ (Шат., Сцяшк., Сцяц.). За + лъбъ (прыназ. + він. скл. наз.). Параўн. ст.-польск. załeb ’бойка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)