лёгкадаро́жны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для язды па добрых дарогах. Лёгкадарожны веласіпед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магнітасфе́ра, ‑ы, ж.

Спец. Магнітнае акружэнне Зямлі або якой‑н. другой планеты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадуляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да мадуляцыі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макрапо́рысты, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае вялікую, вышэй звычайнай, порыстасць. Макрапорысты грунт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макрацэфа́лія, ‑і, ж.

Спец. Празмерная велічыня галавы або падоўжанасць галавы спераду назад.

[Ад грэч. makrós — вялікі і kephalē — галава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малагабары́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае малыя габарыты. Малагабарытная кватэра. Малагабарытная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло́жніца, ‑ы, ж.

Спец. Металічная форма для адліўкі металу ў выглядзе злітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізакліна́ль, ‑і, ж.

Спец. Складка горных парод, якая характарызуецца паралельным размяшчэннем пластоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтрузі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да інтрузіі; глыбінны. Інтрузіўныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́трый, ‑ю, м.

Спец. Хімічны элемент, які належыць да групы рэдказямельных элементаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)