ампелатэрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Выкарыстанне вінаграду для лячэння розных захворванняў; вінаграднае лячэнне.

[Ад грэч. ámpelos — вінаград і therapéia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апатрыды́зм, ‑у, м.

Спец. Прававы стан асобы, якая не мае ніякага грамадзянства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асемяні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.

Спец. Апладніць шляхам штучнага ўвядзення спермы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асто́йлівасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць судна захоўваць раўнавагу пры плаванні. Астойлівасць карабля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэрасаля́рый, ‑я, м.

Спец. Пляцоўка. абсталяваная для прыняцця сонечных і паветраных ваннаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пела́гра, ‑ы, ж.

Спец. Захворванне, якое выклікаецца недахопам у арганізме нікацінавай кіслаты.

[Ад іт. pelle agra — шурпатая скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пепто́н, ‑у, м.

Спец. Прадукт распаду бялкоў пры страваванні пад уздзеяннем пепсіну.

[Ад грэч. peptos — звараны, ператраўлены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераапылкава́нне, ‑я, н.

Спец. Узаемнае апылкаванне ўсіх або многіх раслін. Міжгатунковае пераапылкаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Зерне, якое страціла чысціню свайго гатунку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пературбацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да пературбацыі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)