дафі́н, ‑а,
Тытул наследніка трону ў Францыі (да ліпеньскай рэвалюцыі 1830 г.).
[Фр. dauphin.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дафі́н, ‑а,
Тытул наследніка трону ў Францыі (да ліпеньскай рэвалюцыі 1830 г.).
[Фр. dauphin.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дысканцёр, ‑а,
Фінансавая ўстанова або прыватная
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
агля́дчык, ‑а,
Службовая
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ако́льнічы, ‑ага,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хан, ‑а,
Тытул манарха, феадальнага правіцеля ў некаторых цюркскіх і мангольскіх народаў.
[Цюрк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кіраўні́чы ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Містрыпі́чка ’рухавая, гаваркая
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дацэ́нт, -а,
Вучонае званне выкладчыка вышэйшай навучальнай установы або супрацоўніка навуковай арганізацыі, якое папярэднічае прафесару, а таксама
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыплама́нт, -а,
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
марша́лак, -лка,
1. Вышэйшая службовая
2. У Беларусі ў 19 ст: выбраны з ліку шляхты кіраўнік губерні або павета.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)