Verbum

тыпало́гія, -і, ж. (спец.).

Класіфікацыя, якая ўяўляе сабой суадносіны паміж рознымі тыпамі прадметаў, з’яў унутры іх сістэмы ў цэлым.

Т. моў.

|| прым. тыпалагі́чны, -ая, -ае.

тэрцэ́т, -а, М -цэ́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Музычны твор для трох выканаўцаў, трох галасоў; трыа.

2. Страфа з трох вершаваных радкоў; трохрадкоўе.

фашы́на, -ы, мн. -ы, -шы́н, ж. (спец.).

Звязаны пучок, жмут галля, чароту для ўмацавання насыпаў, плацін, дарог па балоце і пад.

|| прым. фашы́нны, -ая, -ае.

фе́рма², -ы, мн. -ы, ферм і -аў, ж. (спец.).

Збудаванне, канструкцыя са злучаных між сабой металічных ці драўляных брусоў.

Маставая ф.

|| прым. фе́рмавы, -ая, -ае.

ферме́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Бялковае рэчыва, якое выпрацоўваецца клеткай і паскарае хімічныя рэакцыі ў жывых сістэмах.

|| прым. ферме́нтны, -ая, -ае.

фотаты́пія, -і, ж. (спец.).

Спосаб плоскага друку са шкляной або металічнай пласціны, а таксама адбітак, атрыманы такім спосабам.

|| прым. фотатыпі́чны, -ая, -ае.

Фотатыпічнае выданне кнігі.

фразі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., што (спец.).

Выдзяляць у вымаўленні або пры выкананні выразныя месцы фраз.

|| наз. фразіро́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

фу́га, -і, ДМ фу́зе, мн. -і, фуг, ж. (спец.).

Музычны твор, заснаваны на паслядоўным паўтарэнні адной музычнай тэмы некалькімі галасамі.

|| прым. фу́гавы, -ая, -ае.

хларо́з, -у, м. (спец.).

1. Адна з форм малакроўя, анемія.

2. Хвароба раслін, пры якой парушаецца ўтварэнне хларафілу і лісце жаўцее.

|| прым. хларо́зны, -ая, -ае.

цэрэбра́льны, -ая, -ае (спец.).

1. Звязаны з мозгам і яго дзейнасцю; мазгавы.

2. Які ўтвараецца пры загібе кончыка языка к цвёрдаму паднябенню (пра зычныя гукі).