Verbum

непрыто́мны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў непрытомнасці.

2. Які знаходзіцца ў стане душэўнага ўзрушэння; узбуджаны.

Усхапілася з пасцелі, як непрытомная.

папрэ́лы, -ая, -ае.

Які папрэў, сапсаваўся ад сырасці і цяпла; які запаліўся ад перагравання, поту (пра скуру).

Папрэлыя месцы на целе.

лесаахо́ўны, -ая, -ае.

1. Які накіраваны на ўсебаковую ахову лесу.

Лесаахоўная станцыя.

2. Які прызначаны для засцярогі сельскагаспадарчых культур.

Лесаахоўная зона.

ліня́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў першапачатковую афарбоўку; выцвілы.

2. Які скінуў, змяніў сваё верхняе покрыва; вылінялы (пра жывёл і птушак).

кліні́чны, -ая, -ае.

1. гл. клініка.

2. Які мае адносіны да лячэбнага ўздзеяння, які патрабуе або паддаецца лячэнню (спец.).

К. выпадак.

ко́мік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Акцёр, які выконвае камічныя ролі.

2. перан. Чалавек, які ўмее смяшыць, весяліць іншых (разм.).

кра́тны, -ая, -ае.

У матэматыцы: які дзеліцца без астатку на які-н. лік.

Дзевяць — лік, кратны тром.

|| наз. кра́тнасць, -і, ж.

адсу́тны, -ая, -ае.

1. Які адсутнічае.

Запісаць адсутных (наз.).

2. Які не выяўляе ніякай цікавасці да навакольнага, абыякавы, пасіўны.

А. позірк.

азнача́льны, -ая, -ае.

1. Які паддаецца азначэнню.

2. У граматыцы: які з’яўляецца азначэннем².

А. займеннік.

А. сказ.

|| наз. азнача́льнасць, -і, ж.

без’язы́кі, -ая, -ае.

1. Які не валодае мовай, нямы.

2. перан. Які не ўмее добра, свабодна гаварыць.

|| наз. без’язы́касць, -і, ж.