Verbum

кра́тны, -ая, -ае.

У матэматыцы: які дзеліцца без астатку на які-н. лік.

Дзевяць — лік, кратны тром.

|| наз. кра́тнасць, -і, ж.

без’язы́кі, -ая, -ае.

1. Які не валодае мовай, нямы.

2. перан. Які не ўмее добра, свабодна гаварыць.

|| наз. без’язы́касць, -і, ж.

адсу́тны, -ая, -ае.

1. Які адсутнічае.

Запісаць адсутных (наз.).

2. Які не выяўляе ніякай цікавасці да навакольнага, абыякавы, пасіўны.

А. позірк.

азнача́льны, -ая, -ае.

1. Які паддаецца азначэнню.

2. У граматыцы: які з’яўляецца азначэннем².

А. займеннік.

А. сказ.

|| наз. азнача́льнасць, -і, ж.

узрыўны́, -а́я, -о́е.

Які служыць для ўзрывання, узрыву (у 1 і 2 знач.); які з’яўляецца вынікам узрыву.

Узрыўныя работы.

Узрыўная хваля.

укаране́лы, -ая, -ае.

1. Які пусціў глыбока карэнне.

2. перан. Які трывала замацаваўся дзе-н., усталяваўся (пра погляды, звычкі).

Укаранелыя звычкі.

хуткаце́чны, -ая, -ае.

1. Які імкліва цячэ.

Хуткацечная рака.

2. перан. Які хутка праходзіць, мінае.

Хуткацечнае жыццё.

|| наз. хуткаце́чнасць, -і, ж.

цырымо́нны, -ая, -ае.

1. гл. цырымонія.

2. Які адпавядае патрабаванням этыкету; які захоўвае правілы этыкету.

Ц. прыём.

|| наз. цырымо́ннасць, -і, ж.

папрэ́лы, -ая, -ае.

Які папрэў, сапсаваўся ад сырасці і цяпла; які запаліўся ад перагравання, поту (пра скуру).

Папрэлыя месцы на целе.

насме́шлівы, -ая, -ае.

1. Які любіць насміхацца.

Н. чалавек.

2. Які заключае ў сабе насмешку.

Н. тон.

|| наз. насме́шлівасць, -і, ж.