Ківу́нь — ііра падачу знака кіўком (Нар. лекс.). Гл. ківель, ківаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кірпі́чча ’цэгла’ (Касп., Мат. Гом., З нар. сл.). Гл. кірпіч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ла́йбанка ’лаянка’ (шчуч., Нар. лекс.) — кантамінацыя з лайба і лаянка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ланту́ты, лататы ’ласункі, прысмакі’ (слаўг., Нар. словатв.). Да мантыльі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лямэньціць ’плакаць гучна, нудна’ (міёр., Нар. лекс.). Да ля́мант (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мундэры ’сорт вінных ружова-чырвоных яблык’ (мядз., Нар. сл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мырэц ’нырэц, нырок’ (дзярж., Нар. сл.). Да нырэц, ныриць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяту́шка ’нізка (рыбы, грыбоў)’ (беш., Нар. сл.). Да матушка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Набліска́ць ’напырскаць, нападаць’ (ст.-дар., Нар. сл.). Гл. бліскаць ’пырскаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Набу́гліцца ’напрацавацца’ (полац., Нар. лекс.). Няясна, магчыма, ад незафіксаванага у́гліцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)