тубе́ркул, ‑а, м.

Спец. Бугарок у тканках арганізма, выкліканы туберкулёзнай палачкай.

[Лац. tuberculm — бугарок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тузлукава́нне, ‑я, н.

Спец. Спосаб кансервавання пры дапамозе апускання ў тузлук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турбуле́нцыя, ‑і, ж.

Спец. Віхравы, беспарадкавы рух (часцінак вадкасці або газу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́ці, нескл., н.

Спец. Выкананне музычнага твора ўсім саставам аркестра, хору.

[Ад іт. tutti (мн.) — усе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлеме́тр, ‑а, м.

Спец. Прыбор для вызначэння адлегласці аптычным спосабам; дальнамер.

[Ад грэч. tēle — далёка і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэраталагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тэраталогіі. Тэраталагічныя з’явы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмакапірава́нне, ‑я, н.

Спец. Спосаб вырабу копій дакументаў па тэрмаадчувальнай паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмалюмінесцэ́нцыя, ‑і, ж.

Спец. Свячэнне некаторых рэчываў пры слабым награванні іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уру́бка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.

Спец. Тое, што і уруб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урэмі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да урэміі. Урэмічнае захворванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)