самаця́г, ‑а, м.

Спец. Ланцуговы транспарцёр для падачы розных грузаў, матэрыялаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапрафі́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сапрафітаў. Сапрафітныя бактэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святламе́трыя, ‑і, ж.

Спец. Вызначэнне месцазнаходжання батарэй праціўніка па бліску выстралаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлокапі́р, ‑а, м.

Спец. Апарат для здымання копій на святлоадчувальнай паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіндро́м, ‑у, м.

Спец. Комплекс сімптомаў, характэрных для якога‑н. захворвання.

[Ад грэч. syndromē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіндэсмало́гія, ‑і, ж.

Спец. Аддзел анатоміі, які вывучае сучляненні касцей шкілета.

[Ад грэч. sýndesmos — звязка і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінтагматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сінтагмы. Сінтагматычныя словазлучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скла́дкавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Утвораны згібамі пластоў зямной кары. Складкавыя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скораўзды́мнасць, ‑і, ж.

Спец. Скорасць, з якой лятальны апарат набірае вышыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Спец. Счапіць крукамі. Скрукаваць вагоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)