распла́ў, ‑плаву, н.

Спец. Аднародная вадкая сумесь расплаўленых рэчываў. Магматычны расплаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рафіно́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для рафінавання. Рафіновачная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рацінава́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаецца, служыць для рацінавання. Рацінавальная дошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́стверкавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ростверка. Ростверкавыя сваі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рустава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец. Абліцоўваць рустамі. Руставаць фасад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэгалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Верхні рыхлы слой грунту Месяца.

[Ад грэч. rhēgos — пакрывала і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэфле́ксны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з адлюстраваннем святла, радыёхваль і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

савінава́тасць, ‑і, ж.

Спец. Стан савінаватага; сумесная з кім‑н. вінаватасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́льдавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сальда. Сальдавы баланс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазато́чвальны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае здольнасць заточвацца ў працэсе работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)