літахрамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Выкананы літаграфскім спосабам у фарбах. Літахрамічная карціна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люмінесцэ́нцыя, ‑і, ж.

Спец. Халоднае свячэнне газу, вадкасці або цвёрдага цела.

[Ад лац. lumen — святло і суфікс escent, які азначае слабае дзеянне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лю́пус, ‑у, м.

Спец. Адзін з відаў туберкулёзу скуры; туберкулёзная ваўчанка.

[Ад лац. lupus — воўк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малочнакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтварае, дае малочную кіслату. Малочнакіслыя бактэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́рсельны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да марселя. Марсельная мачта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зенкерава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Спец. Апрацоўваць зенкерам сценкі адтулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зумпф, ‑а, м.

Спец. Яма на дне шахты для сцёку вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізакліна́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ізакліналі. Ізаклінальныя складкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́канне ​2, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ікаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інвалюцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да інвалюцыі. Інвалюцыйны працэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)