праменепраламля́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць мяняць кірунак светлавога праменя. Праменепраламляльнасць шкла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праменява́нне, ‑я, н.

Спец. Выпраменьванне целам электрамагнітнай энергіі ў акаляючую прастору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапа́рачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для прапаркі. Прапарачныя камеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акселера́цыя, ‑і, ж.

Спец. Паскоранае фарміраванне арганізма ці асобных яго частак.

[Ад лац. acceleratio — паскарэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

актыва́тар, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, якое паскарае, актывізуе цячэнне хімічнай рэакцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акумуля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Збіранне. накапленне, канцэнтраванне. Акумуляцыя энергіі. Акумуляцыя капіталу.

[Лац. accumulatio — накапленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алкало́ідны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які складаецца з алкалоідаў, звязаны з алкалоідамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які вылічаецца ў омах. Амічнае супраціўленне правадніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апеляты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да апелятыву. Апелятыўная лексіка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да осмасу. Асматычны ціск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)