Verbum

а́спід¹, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Род ядавітай змяі.

2. перан. Злы, зламыслы, падступны чалавек (лаянк.).

бесталко́вы, -ая, -ае.

1. Някемлівы, нездагадлівы.

Б. чалавек.

2. Бязладны, бессістэмны, хаатычны.

Б. адказ вучня.

|| наз. бесталко́васць, -і, ж.

адурэ́лы, -ая, -ае (разм.).

Які дайшоў да адурэння, які выражае адурэнне.

А. чалавек.

А. позірк.

|| наз. адурэ́ласць, -і, ж.

успрыма́льны, -ая, -ае.

Які лёгка ўспрымае што-н.

У. розум.

У. да інфекцыйных хвароб чалавек.

|| наз. успрыма́льнасць, -і, ж.

фанфаро́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Выхваляка, хвалько, чалавек, які выстаўляе напаказ свае здольнасці.

|| прым. фанфаро́нскі, -ая, -ая.

філантро́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца філантропіяй.

|| ж. філантро́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак.

філі́стар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек з вузкім мяшчанскім кругаглядам і ханжаскімі паводзінамі; абывацель.

|| прым. філі́старскі, -ая, -ае.

хлапчы́на, -ы, Д -ну, М -не, мн. -ы, -чы́н і -аў, м. (разм.).

Малады чалавек, дзяцюк.

Рослы, плячысты х.

паску́дны, -ая, -ае (разм., груб.).

Брыдкі, агідны.

Паскудныя словы.

П. чалавек.

|| наз. паску́дства, -а, н. і паску́днасць, -і, ж.

прадба́члівы, -ая, -ае.

Здольны прадбачыць магчымыя вынікі, падзеі ў будучым.

П. чалавек.

Прадбачліва (прысл.) паступіць.

|| наз. прадба́члівасць, -і, ж.