Verbum

хада́йнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто хадайнічае за каго-н.

2. Асоба, якая вядзе чыю-н. справу ў судах (уст.).

|| ж. хада́йніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

палко́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Афіцэрскае званне, чын, рангам вышэйшы за падпалкоўніка і ніжэйшы за генерал-маёра, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. палко́ўніцкі, -ая, -ае.

пракуро́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Асоба, якая ажыццяўляе дзяржаўны нагляд за дакладным выкананнем законаў.

П. раёна.

2. Дзяржаўны абвінаваўца на судзе.

|| прым. пракуро́рскі, -ая, -ае.

П. нагляд.

прыміты́ўны, -ая, -ае.

1. Просты, не складаны па будове, выкананні.

Прымітыўная тэхніка.

2. Недастаткова глыбокі, надта спрошчаны.

П. падыход да з’явы.

3. Неразвіты.

Прымітыўная асоба.

|| наз. прыміты́ўнасць, -і, ж.

шкі́пер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Капітан несамаходнага карабля.

2. Капітан камерцыйнага судна (уст.).

3. На марскіх суднах: асоба, адказная за маёмасць на палубе.

|| прым. шкі́перскі, -ая, -ае.

эмацыяна́льны, -ая, -ае.

1. гл. эмоцыя.

2. Які выражае эмоцыі, насычаны, выкліканы імі.

Эмацыянальная размова.

3. Здольны жыва рэагаваць, які лёгка паддаецца эмоцыям.

Эмацыянальная асоба.

|| наз. эмацыяна́льнасць, -і, ж.

юрыды́чны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да права¹ (у 1 знач.), прававы.

Ю. доказ.

Юрыдычная тэрміналогія.

Юрыдычная кансультацыя.

Юрыдычная асоба.

2. Які адносіцца да работы юрыста.

Юрыдычная практыка.

распара́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая адказвае за даручаную ёй справу і непасрэдна кіруе ёй.

Р. работ.

|| ж. распара́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. распара́дчыцкі, -ая, -ае.

арыстакра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая належыць да арыстакратыі (у 1 знач.).

|| ж. арыстакра́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. арыстакра́цкі, -ая, -ае (разм.).