Verbum

або́рка³, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (спец.).

Размяшчэнне ўкарочаных радкоў тэксту вакол нешырокага малюнка, табліцы і пад.

Тэкст у аборку.

абразкі́, -о́ў, адз. -зо́к, -зка́, м. (спец.).

Жанр лірычных мініяцюр у беларускай прозе, у якіх адлюстроўваецца ўнутраны свет чалавека.

|| прым. абразко́вы, -ая, -ае.

абці́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (разм.).

1. гл. абцерці.

2. Тое, чым абціраюць што-н.

|| прым. абці́рачны, -ая, -ае (спец.).

А. матэрыял.

абястлу́сціць, -лу́шчу, -лу́сціш, -лу́сціць; -лу́шчаны; зак., што (спец.).

Выдаліць тлушч, тлушчавыя рэчывы.

А. гліну.

|| незак. абястлу́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абястлу́шчванне, -я, н.

ада́жыа (спец.).

1. прысл. Павольна, працяжна (аб тэмпе выканання музычных твораў).

2. наз., нескл., н. Музычны твор або частка яго ў павольным тэмпе.

адда́ча, -ы, ж.

1. гл. аддаць.

2. Тое, што і каэфіцыент карыснага дзеяння (спец.).

3. перан. Карысны вынік работы.

Працаваць з поўнай аддачай.

ро́стра, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).

Архітэктурнае ўпрыгожанне ў выглядзе насавой часткі старажытнага судна.

|| прым. растра́льны, -ая, -ае.

Растральная калона (з рострамі).

рэгуля́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыбор для рэгулявання чаго-н. (спец.).

2. Тое, што рэгулюе, накіроўвае развіццё чаго-н.

Р. цэн.

седлаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

1. Прагіб у спіне жывёлін (спец.).

2. Невялікая прадаўгаватая ўпадзіна паміж дзвюма высокімі вяршынямі ў горным хрыбце.

сілабі́чны, -ая, -ае (спец.).

Пра вершаскладанне: заснаваны на захаванні пэўнай колькасці складоў у вершаваным радку незалежна ад націску у словах.

Сілабічная сістэма вершаскладання.