Вясе́льны ’які мае дачыненне да вяселля’ (Нас., КТС, БРС, Мал., віл., З нар. сл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑н‑ы (< ьnъ) ад вясе́лле (гл.).
Вя́сельны ’які мае дачыненне да вя́сла, зроблены з вясла’. Утворана ад вя́сла (гл.) і суф. ‑н‑ы (< ьnъ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Салі́дны ’моцны, добра зроблены’, ’які вылучаецца грунтоўнасцю, глыбінёй, сур’ёзнасцю’, ’важны, паважны, самастойны (пра чалавека)’ (ТСБМ), салі́нны ’мажны’ (навагр., Сл. ПЗБ). Рус. соли́дный ’тс’, позняе запазычанне з франц. solide ’пэўны’ ад лац. solidus ’шчыльны, суцэльны, цвёрды’ (Фасмер, 3, 710). Беларускае слова з рускай мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наска́льны, ‑ая, ‑ае.
Зроблены на скале (пра малюнкі, надпісы, якія адносяцца да старажытных эпох). [Ісак:] — Наскальны малюнак параненага бізона і цяпер здзіўляе сваёй закончанасцю. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патайні́к, ‑а, м.
Тое, што і тайнік. Дзед Іван узяў .. [партызана] на рукі і аднёс у свіран, дзе пад падлогай быў зроблены спецыяльны патайнік. Зуб.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плі́тачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пліты (у 1 знач.). // Зроблены з пліт. Плітачная падлога. // Прыгатаваны ў форме плітак. Плітачны чай. Плітачны шакалад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бляша́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да бляхі; зроблены з бляхі. Вецер ўрываўся ў бляшаны комін печкі, выдзьмухваў з яе попел, гаручыя іскры. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ла́джаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ладзіць (у 1 знач.).
2. у знач. прым. Праўлены, зроблены прыгодным для далейшага выкарыстання. Ладжаная збруя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ла́йкавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да лайкі 2. // Зроблены з лайкі 2. Лайкавыя пальчаткі.
2. Звязаны з вырабам лайкі 2. Лайкавае дубленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
селе́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да селену, зроблены з селену. Селенавы фотаэлемент. // Які ўтрымлівае, мае ў сваім саставе селен. Селенавая кіслага. Селенавае шкло.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сургу́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сургучу. // Зроблены з сургучу. Усеўшыся, .. [чалавек] запатрабаваў пакет з Максімавымі паперамі. Зламаў сургучную пячатку, унурыўся ў паперы. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)