субпадра́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які працуе па субпадраду. Субпадрадныя арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфігмо́граф, ‑а, м.

Спец. Прыбор для графічнай рэгістрацыі біцця пульсу.

[Ад грэч. sphygmós — пульсацыя крыві, пульс і grápho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сча́льванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. счальваць — счаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўчы́льня, ‑і, ж.

Спец. Прыстасаванне, устройства для драбнення чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлушчамало́чнасць, ‑і, ж.

Спец. Утрыманне тлушчу ў малацэ. Павышэнне тлушчамалочнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахе́й, ‑я, м.

Спец. Двухскладовая стапа ў антычным вершаскладанні; харэй.

[Грэч. trochaios — хуткі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́пат, ‑у, М ‑наце, м.

Спец. Конская рысь з надскакваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэпа́н, ‑а, м.

Спец. Інструмент для свідравання косці пры трэпанацыі.

[Фр. trépan з грэч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́бус, ‑а, м.

Спец. Труба ў аптычных прыборах. Тубус мікраскопа.

[Лац. tubus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыфо́ід, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Лёгкая форма брушнога тыфу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)