парцыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Частковы, які складае частку чаго‑н.

[Лац. partialis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўкру́жны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае форму паўкруга. Паўкружныя каналы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

персценепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае форму персценя. Персценепадобны храсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пліяцэ́н, ‑у, м.

Спец. Другая, апошняя эпоха неагенавага перыяду (сістэмы).

[Грэч. pléiōn — болей і kainós — новы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плодапераме́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і пладазменны. Плодапераменны севазварот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюсна́, ‑ы, ж.

Спец. Частка ступні паміж пяткай і пальцамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюшчэ́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плюшчыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

постпазіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў постпазіцыі. Постпазіцыйны займеннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праваздо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць мець права і несці абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

права́р, ‑у, м.

Спец. Ступень, глыбіня праварвання шва (пры зварцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)