узмацня́льнік, ‑а, м.

Прылада, прыстасаванне для павелічэння сілы, магутнасці, напружання чаго‑н. Узмацняльнік электрычнага току.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упускны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Прызначаны для ўпуску, упускання. Упускны клапан. Упускны калектар рухавіка. Упускны шлюз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уразны́, ‑ая, ‑ое.

Урэзаны, устаўлены ў выразанае месца, а таксама прызначаны для ўразання. Уразны замок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усмо́ктвальны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўсмоктвання. Усмоктвальны працэс. // Прызначаны для ўсмоктвання. Усмоктвальная труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усяхва́левы, ‑ая, ‑ае.

Прыстасаваны для прыёму і перадачы па радыё на ўсіх хвалях. Усяхвалевы прыёмнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утыліза́тар, ‑а, м.

1. Машына, прыстасаванне для перапрацоўкі якіх‑н. адходаў.

2. Работнік утылізацыйнай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уціхамі́рвальны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для ўціхамірвання. // Які мае адносіны да ўціхамірвання каго‑н. Уціхамірвальныя меры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушыўны́, ‑ая, ‑ое.

Ушыты ў што‑н., прызначаны для ўшывання ў што‑н. Ушыўныя кішэні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

феерве́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да феерверку. Феерверачны агонь. // Прызначаны для феерверку. Феерверачная ракета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фераспла́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ферасплаву; служыць для атрымання ферасплаву. Ферасплаўная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)