отаскапі́я, ‑і, ж.

Спец. Метад даследавання вуха пры дапамозе атаскопа.

[Ад грэч. ús, ōtós — вуха і skopéō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагіна́цыя, ‑і, ж.

Спец. Нумарацыя старонак кнігі, рукапісу і пад.

[Ад лац. pagina — старонка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркатыза́тар, ‑а, м.

Спец. Асоба, якая дае наркоз, праводзіць наркатызацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некара́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не падлягае пакаранню. Некаральны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасло́ек, ‑слойка, м.

Спец. Тонкі слой паміж пластамі горнай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыка́чванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкачваць — прыкачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папяльні́к, папельніка, м.

Спец. Ніжняя частка топкі, куды падае попел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парамагні́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае ўласцівасці парамагнетыкаў. Парамагнітныя целы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з параметрам, параметрамі. Параметрычнае ўраўненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параўпускны́, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для ўпускання пары ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)