свідрава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да свідравання. Свідравальныя работы. // Прызначаны для свідравання. Свідравальны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сейсмаста́нцыя, ‑і, ж.

Спецыяльнае збудаванне з апаратурай для прыёму і рэгістрацыі сейсмічных хваль; сейсмічная станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сесіённы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сесіі, прызначаны для яе. Сесіённы час. Сесіённая зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сігналізацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для падачы сігналаў (у 1 знач.). Сігналізацыйная прылада. Сігналізацыйны сцяжок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіені́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Крышталічная горная парода зярністай будовы, якая выкарыстоўваецца для абліцоўкі будынкаў.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіласапагру́зчык, ‑а, м.

Машына для пагрузкі сіласу і сенажу ў транспартныя сродкі або ў кормараздатчыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіне́ль, ‑і, ж.

Шнурок з аксаміцістым ворсам для вышывання, упрыгожання жаночага адзення, капелюшоў і пад.

[Ад фр. chenille.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрэ́па, ‑ы, ж.

Спец. Прыстасаванне для злучэння, змацавання частак чаго‑н. Жалезная скрэпа. Заклёпачная скрэпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слізо́к, ‑зка, м.

Спец. Скура вантробнага або мёртванароджанага цяляці, якая выкарыстоўваецца для вырабу лайкі ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сля́бінг, ‑а, м.

Спец. Магутны, пракатны абціскны стан, прызначаны для перапрацоўкі стальных зліткаў у слябы.

[Англ. slabbing.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)