Verbum

запа́льванне, -я, н.

1. гл. запаліць.

2. Прыстасаванне, якім выклікаецца загаранне паліва ў рухавіках унутранага згарання (спец.).

Праверыць сістэму запальвання.

Уключыць з.

інду́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Частка электрычнай машыны, адказная за ўтварэнне ў ёй працоўнага магнітнага патоку.

|| прым. інду́ктарны, -ая, -ае.

ішэмі́я, -і, ж. (спец.).

Мясцовае абяскроўліванне тканкі ў выніку звужэння прасвету артэрыі, якая яе жывіць.

|| прым. ішэмі́чны, -ая, -ае.

Ішэмічная хвароба сэрца.

кава́длачка, -а, мн. -і, -чак, н.

1. гл. кавадла.

2. Адна са слыхавых костачак у сярэднім вуху (у чалавека і млекакормячых; спец.).

кайназо́йскі, -ая, -ае.

У выразе: кайназойская эра (спец.) — навейшая эра ў геалагічнай гісторыі Зямлі, якая ідзе пасля мезазойскай і ахоплівае сучасную эпоху.

кату́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (спец.).

Цыліндр для намотвання дроту, нітак, лёскі і пад.

|| прым. кату́шачны, -ая, -ае.

клі́нкер, -у, м. (спец.).

Вельмі моцны вогнетрывалы і воданепранікальны штучны камень, а таксама абпаленая да спякання цэментная сыравіна.

|| прым. клі́нкерны, -ая, -ае.

пе́ленг, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Вугал паміж стрэлкай компаса і напрамкам, па якім відаць дадзены прадмет або чуваць дадзены гук.

праве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны; зак., што (спец.).

Адвесам праверыць прамізну якой-н. паверхні, лініі і пад.

|| незак. праве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

падтэксто́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -то́вак, ж. (спец.).

1. Складанне тэксту для песеннай музыкі.

2. Тэкст, вершы для песеннай музыкі.