раскірэ́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМо́цы, Т-ай (-аю), ж., мн. -і, -рэ́к, (разм.).

Пра чалавека з няўклюдна расстаўленымі нагамі або наогул пра што-н. няўклюднае, растапыранае.

Не стол, а р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасу́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Трубчасты орган (у целе чалавека, жывёлы, у раслінных арганізмах), па якім цячэ вадкае рэчыва, кроў або лімфа.

Крывяносныя сасуды.

Сасуды раслін.

|| памянш. сасу́дзік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

партрэ́т, -а, Мэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Адлюстраванне якога-н. чалавека на карціне, фатаграфіі, у скульптуры.

Скульптурны п.

Групавы п. (некалькіх асоб). Літаратурны п. (перан.; мастацкае апісанне каго-н.).

|| прым. партрэ́тны, -ая, -ае.

П. жывапіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упэ́ўніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак., у чым і з дадан.

Цвёрда паверыць у што-н., пераканацца ў чым-н.

У. ў чыёй-н. шчырасці.

Мы ўпэўніліся, што ён не падвядзе чалавека.

|| незак. упэ́ўнівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камплеме́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Бялковае рэчыва тыпу ферментаў у сываратцы крыві чалавека і жывёл.

[Лац. complementum — дапаўненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэрыцы́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Хімічны сродак знішчэння бактэрый — узбуджальнікаў хвароб чалавека, жывёлы і раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяльмо́жа, ‑ы, м.

1. Уст. Знатны і багаты саноўнік.

2. Іран. Пра чалавека, які зазнаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дынамаме́трыя, ‑і, ж.

У антрапалогіі і медыцыне — вымярэнне сілы мускулаў чалавека пры дапамозе спецыяльных прыбораў.

[Ад грэч. dýnamis — сіла і metreo — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лягча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

Разм. Выразаць палавыя залозы ў жывёл і чалавека; кастрыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́пула, ‑ы, ж.

Спец. Цвёрды вузялок на скуры чалавека, які ўтвараецца пры раздражненнях скуры, захворваннях.

[Ад лац. papula — прышч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)