паразіта́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да паразіта (у 1 знач.). Паразітарная фауна. // Які выклікаецца паразітамі (пра захворванні). Паразітарныя захворванні.
2. Які мае дачыненне да паразіта (у 2 знач.); які з’яўляецца паразітам. Паразітарны клас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́йгрышны, ‑ая, ‑ае.
1. Які дае права на выйгрыш. Выйгрышная пазыка. // На які выпаў выйгрыш. Выйгрышны білет.
2. Выгадны, які спрыяе поспеху. Выйгрышная пазіцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тарпе́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да тарпеды. Тарпедны апарат. // Які праводзіцца тарпедамі. Тарпедная атака.
2. Які мае на ўзбраенні тарпеды. Тарпедны катэр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тары́фны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да тарыфу; які ўстаноўлены тарыфам. Тарыфны даведнік. Тарыфная сістэма. // Які звязаны з устанаўленнем тарыфу. Тарыфнае бюро. Тарыфная палітыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эмульсі́йны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да эмульсіі. Эмульсійны слой. // Які ўтрымлівае эмульсію. Эмульсійныя фарбы. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе эмульсіі. Эмульсійнае ахаладжэнне пракату.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ві́ннік 1 ’чалавек, які ўзяў на сябе якія-небудзь абавязацельствы’ (Гарэц.). Вытворнае з суф. ‑нік (< ьnъ + ikъ) ад назоўніка віна́ 1 ’доўг, абавязак’; параўн. рус. пск. вина ’тс’. Такім жа чынам утварылася блізкае да вышэйадзначанага ўкр. ви́нник ’даўжнік’, ст.-рус. винникъ ’віноўнік, вінаваты’ (XII ст.), польск. winnik ’вінаваты’, чэш. vinník, славац. vinník ’тс’.
Віннік 2 ’вінакур, майстар па вырабу гарэлкі’ (Нас., КТС, КЭС, лаг.). Укр. винник, рус. винник ’тс’, паўн.-дзвін. ’рамізнік, які возіць віно (гарэлку)’, урал. ’чалавек, які патаемна гандлюе віном (гарэлкай)’, ст.-рус. винникъ ’віначэрп’ (з XI ст.); ’вінакур’ (з XVI ст.), польск. winnik ’вінакур’. Утворана пры дапамозе суф. ‑нік ад віно́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
небяскры́ўдны, ‑ая, ‑ае.
Які можа пакрыўдзіць. Небяскрыўдныя словы. // Які можа пашкодзіць. Небяскрыўдныя дзеянні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паса́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пасату; які з’яўляецца пасатам. Пасатны вецер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўаўтаматы́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да паўаўтамата; які з’яўляецца паўаўтаматам. Паўаўтаматычны станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пікета́жны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да пікетажу. // Які служыць для пікетажу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)