Verbum

дажджава́ць, -джу́ю, -джу́еш, -джу́е; -джу́й; незак., што. (спец.).

Штучна арашаць з дапамогай спецыяльных установак.

|| наз. дажджава́нне, -я, н.

|| прым. дажджава́льны, -ая, -ае.

дактылало́гія, -і, ж. (спец.).

Своеасаблівая форма маўлення глуханямых: узнаўленне пры дапамозе пальцаў рук арфаграфічнай формы слова; ручная азбука.

|| прым. дактылалагі́чны, -ая, -ае.

да́ктыль, -я, м. (спец.).

Трохскладовая вершаваная стапа з націскам на першым складзе ў сілаба-танічным вершаскладанні.

|| прым. дактылі́чны, -ая, -ае.

Дактылічная страфа.

двухчле́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Алгебраічны выраз, які ўяўляе сабой суму або рознасць двух адначленаў; біном.

|| прым. двухчле́нны, -ая, -ае.

дыстрафі́я, -і, ж. (спец.).

Расстройства жыўлення тканак, органаў або цэлага арганізма, абумоўленае парушэннем абмену рэчываў.

Д. сардэчнай мышцы.

|| прым. дыстрафі́чны, -ая, -ае.

дэтана́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне з выбуховым рэчывам, якое выклікае дэтанацыю асноўнага зарада.

Капсуль-д.

|| прым. дэтана́тарны, -ая, -ае.

дэфіні́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Дакладнае лагічнае азначэнне таго ці іншага паняцця, якое ўключае найбольш істотныя яго прыкметы.

Слоўнікавая д.

прахо́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (спец.).

Распрацоўка горных вырабатак у пэўным напрамку.

|| прым. прахо́дчы, -ая, -ае.

Праходчая брыгада.

прыко́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Паля, кол, умацаваныя ў зямлі (для прычалу, прывязі).

Судны на прыколе.

|| прым. прыко́льны, -ая, -ае.

рамантава́ць², -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак., што (спец.).

1. Папаўняць табун або статак маладняком.

2. Ліквідаваць разрэджанасць пасеваў, прысад падсадкай новых раслін.