чыкіро́ўшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які займаецца чыкіроўкай; тралёўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́бранне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шабрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шклава́ны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Дзеепрым. зал. пр. ад шклаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шла́мавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да шламу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шліхтава́льня, ‑і, ж.

Спец. Цэх, памяшканне, дзе праводзіцца шліхтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шліхтава́льшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які займаецца шліхтаваннем ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпрыцава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шпрыцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпунтава́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для шпунтоўкі. Шпунтавальны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпунтава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шпунтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штуртра́п, ‑а, м.

Спец. Вяровачная лесвіца па карме судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)