флец, ‑у, м.

Спец. Гарызантальны пласт карыснай горнай пароды.

[Ням. Flöz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюарэсцэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Заснаваны на флюарэсцэнцыі. Флюарэсцэнтны метад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюсава́нне, ‑я. н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. флюсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фонаграфава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. фонаграфаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотанабо́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фотанабору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотатэрапеўты́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фотатэрапіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франкава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. франкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фузарыёзны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фузарыёзу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хандро́ма, ‑ы, ж.

Спец. Дабраякасная пухліна з храстковай тканкі.

[Грэч. chondros — храсток і ...ōma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хардо́метр, ‑а, м.

Спец. Прыбор для вымярэння таўшчыні струн.

[Ад грэч. chordē — струна і metreō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)