кабачко́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кабачка, кабачкоў. Кабачковае поле. Кабачковае семя. // Прыгатаваны з кабачкоў. Кабачковая ікра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ха́рыусавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да харыуса. Харыусавая ікра. // у знач. наз. ха́рыусавыя, ‑ых. Сямейства рыб падатрада ласосевых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ясты́к, ‑а, м.
Ікра, вынятая з асятровых і часцікавых рыб, разам з плеўкай, якая яе акружае. // Плеўка ад ікры.
[Цюрк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Мяра́нка ’невялікая яма, запозненая вадой’ (лях., Сл. Брэс.). Да прасл. тегпа (укр. мерена, мерёнька ’жабіна ікра’), якое з уграфін. моў. Параўн. хантыйск. марэн, мансійск. ма°рнэ ’ікра’, ’жабіны малькі’ (ЕСУМ, 3, 440).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
салама́ндравы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да саламандры, належыць ёй. Саламандравая ікра. // у знач. наз. салама́ндравыя, ‑ых. Сямейства хвастатых земнаводных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ску́мбрыевы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да скумбрыі. Скумбрыевая ікра.
2. у знач. наз. ску́мбрыевыя, ‑ых. Тое, што і макрэлевыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карасёвы карасёвый; кара́сий, караси́ный;
~вая ю́шка — карасёвая уха́;
~вая ікра́ — кара́сья (караси́ная) икра́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ікра́ч ’ікра рыбы’ (навагр., Жыв. сл., 11). Відаць, ’рыба з ікрой’; параўн. в.-луж. jikrnač ’самка рыбы’, чэш. jikrnáč, jikernáč ’рыба з ікрой’, славац. ikráč, ikernáč, серб.-харв. и̏кра̄ш ’тс’. Вытворнае ад ікраны (гл. ікра 1) з суф. ‑ач, як рагач ’алень’, барадач ’казёл’, вусач ’від рыбы’ (Сцяцко, Афікс. наз., 96). Параўн. ікрак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жабуры́нне, ‑я, н.
Разм. Жабіна ікра. У мелкіх затоках мы хутка набралі поўную банку жабінай ікры, або, як у нас кажуць, жабурыння, разам з травой і ілам. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асятро́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да асятра. Асятровая юшка. Асятровая ікра.
2. у знач. наз. асятро́выя, ‑ых. Сямейства рыб, да якога адносяцца: асетр, бялуга, сяўруга, сцерлядзь і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)