ашча́длівы, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва ашчадлівасць; эканомны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплаправо́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Якому ўласціва цеплаправоднасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагано́сец, ‑носца, м.

Разм. Муж, якому здраджвае жонка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздзельнапо́лы, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва раздзельнаполасць. Раздзельнаполыя кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіно́псіс, ‑а, ж.

1. Гіст. Зборнік звестак, нататак і пад. па якому‑н. пытанню. «Кіеўскі сінопсіс» 1674 г.

2. Кніжн. уст. Звод розных поглядаў па якому‑н. пытанню.

[Ад грэч. synopsis — агляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кансістэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва значная кансістэнцыя. Кансістэнтная мазь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электраправо́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Якому ўласціва электраправоднасць. Электраправодныя рэчывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́льны, -ая, -ае.

1. 3 аднаго рэчыва, з аднаго куска, суцэльны.

Ц. мармур.

Цэльная металічная трубка.

2. Неразбаўлены, натуральны.

Цэльнае малако.

3. перан. Якому ўласціва ўнутранае адзінства.

Ц. характар.

|| наз. цэ́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нядзе́йсны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якому не ўласціва дзейснасць. Нядзейсныя меры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падве́ржаны, ‑ая, ‑ае.

Які падвяргаецца чаму‑н., якому‑н. уздзеянню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)