фабза́вуч (шко́ла фабри́чно-заводско́го учени́чества) уст. фабза́вуч, -ча м. (шко́ла фабры́чна-заво́дскага вучнёўства);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вучы́лішча ’спецыяльная навучальная ўстанова’ (БРС, КТС); ’школа’ (Касп., Бяльк.), рус. учи́лище, чэш. učiliště, славен. učilišče ’вучылішча, школа’, серб.-харв. учили́ште, макед. училиште ’школа’, балг. учи́лище ’тс’. Утворана ад асновы *učil‑ пры дапамозе суфікса, які абазначае месца дзеяння, гл. вучыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

новабудо́ўля, -і, мн. -і, -яў, ж.

1. Будаўніцтва новых заводаў, дамоў і пад.

Працаваць на новабудоўлі.

2. Новае збудаванне.

Школа-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чатырохкла́сны, -ая, -ае.

1. Які мае чатыры класы, складаецца з чатырох класаў.

Чатырохкласная школа.

2. У аб’ёме чатырох класаў.

Чатырохкласная адукацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раме́сны, -ая, -ае.

1. гл. рамеснік, рамяство.

2. Які рыхтаваў кадры кваліфікаваных рабочых (у 1940—1958 гг.).

Рамеснае вучылішча.

Рамесная школа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтэрна́т м.

1. интерна́т, общежи́тие ср.;

2. (закрытое учебное заведение) интерна́т;

шко́ла-і. — шко́ла-интерна́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спецшко́ла, ‑ы, ж.

Спецыяльная школа для падрыхтоўкі курсантаў ваенных вучылішчаў. // Школа спецыяльнага прызначэння наогул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партшко́ла, ‑ы, ж.

Партыйная школа — школа для падрыхтоўкі кадраў партыйных работнікаў Камуністычнай партыі Савецкага Саюза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ланка́стэрскі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з дзейнасцю Дж. Ланкастэра.

•••

Ланкастэрская сістэма навучання гл. сістэма.

Ланкастэрская школа гл. школа.

[Ад імя англійскага настаўніка Дж. Ланкастэра.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мальбе́рт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

Падстаўка для падрамніка з палатном, на якой мастакі пішуць карціны.

|| прым. мальбе́ртны, -ая, -ае.

Школа мальбертнага жывапісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)