центр в разн. знач. цэнтр, род. цэ́нтра м.;

центр окру́жности (ша́ра) мат. цэнтр акру́жнасці (ша́ра);

центр э́ллипса мат. цэнтр э́ліпса;

центр тя́жести физ., перен. цэнтр ця́жару;

центр величины́ мор. цэнтр велічыні́;

в це́нтре страны́ у цэ́нтры краі́ны;

жить в це́нтре го́рода жыць у цэ́нтры го́рада;

в це́нтре внима́ния у цэ́нтры ўва́гі;

нау́чный центр навуко́вы цэнтр;

культу́рный центр культу́рны цэнтр;

промы́шленные це́нтры страны́ прамысло́выя цэ́нтры краі́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метеоце́нтр (метеорологи́ческий центр) метэацэ́нтр, -ра м. (метэаралагі́чны цэнтр).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разведце́нтр (разве́дывательный центр) разведцэ́нтр, -ра м. (разве́двальны цэ́нтр).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

райце́нтр (райо́нный це́нтр) райцэ́нтр, -ра м. (раённы цэ́нтр);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

телеце́нтр (телевизио́нный центр) тэлецэ́нтр, -ра м. (тэлевізі́йны цэнтр).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэабіліта́цыя, -і, ж.

1. гл. рэабілітаваць.

2. Устараненне вынікаў якой-н. цяжкай хваробы або траўмы (спец.).

Медыцынская р.

|| прым. рэабілітацы́йны, -ая, -ае.

Р. цэнтр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыя́метр, -а, мн. -ы, -аў, м.

У матэматыцы: адрэзак прамой лініі, які злучае дзве кропкі акружнасці і праходзіць праз яе цэнтр.

|| прым. дыяметра́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіру́ючы, -ая, -ае.

1. Такі, якому належыць кіраўніцтва (у 1 знач.), які кіруе, дае прынцыповыя ўказанні.

К. цэнтр.

2. Такі, якім трэба кіравацца.

Кіруючыя ўказанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нападзе́нне, -я, н.

1. гл. напасці.

2. зб. Частка каманды, якая непасрэдна вядзе атаку на праціўніка пры гульні ў футбол, хакей і пад.

Цэнтр нападзення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнайні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Гнойны нарыў, крыніца выдзялення гною.

Разрэзаць г.

2. перан. Цэнтр якой-н. шкоднай грамадскай з’явы.

|| прым. гнайніко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)