эта́ж паве́рх, -ха м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́хо рэ́ха, -ха ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

х, нескл., н.

1. Дваццаць чацвёртая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «ха». Вялікае х.

2. Глухі, заднеязычны, шчылінны зычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кія́х, -ха́ м., обл. поча́ток;

кіяхі́ кукуру́зы — поча́тки кукуру́зы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасту́х, -ха́ м. пасту́х; (пасущий овец — ещё) чаба́н, ота́рщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

иера́рх церк. іера́рх, -ха м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

иеромона́х церк. іерамана́х, -ха м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вала́х ист. вала́х, -ха м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гроссбу́х бухг. гросбу́х, -ха м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ди́птих иск. ды́птых, -ха м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)