упрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

1. Утрамбаваць прэсам (у 1 знач.); добра ўшчыльніць.

2. Уставіць прасаваннем. Упрасаваць утулку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вверну́ть сов.

1. (ввинтить) укруці́ць, мног. паўкру́чваць;

2. (слово, замечание) разг. уста́віць (сло́ва);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обра́мить сов.

1. (вставить в рамку) разг. асадзі́ць, апра́віць;

2. (вставить рамы) уста́віць ра́мы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укро́іць, укрою, укроіш, укроіць; зак.

1. што. Уставіць кусок якога‑н. матэрыялу ў раскрой чаго‑н.

2. чаго. Адрэзаць (звычайна хлеба). Укроіць хлеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашклі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Уставіць шкло ў рамы. У клубе, праўда, яшчэ і вокны не нашклілі, але дах ёсць і сцэна. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́блі, ‑бель; адз. няма.

1. Сельскагаспадарчая прылада для зграбання сена, саломы і пад. Уставіць зуб’е ў граблі. Металічныя граблі.

•••

Конныя граблі — тое, што і грабілка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. што. Паставіць знак, памеціць пэўным чынам.

З. патрэбнае месца ў лесе.

2. без дап. або са злуч. «што». Сказаць што-н., уставіць у размову. «Сёння будзе добрае надвор’е», — зазначыў сусед.

|| незак. зазнача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фінціклю́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).

1. Цацка, забаўка, таннае ўпрыгожанне.

Уставіць пакой усякімі фінціклюшкамі.

2. звычайна мн. Несур’ёзныя, пустыя ўчынкі, словы.

Усё гэта далёкія ад справы фінціклюшкі.

3. Пра пустую, легкадумную жанчыну, якая думае толькі пра шыкоўнае ўбранне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утачы́ць ​1, утачу, уточыш, уточыць; зак., што.

Сточваючы, звузіць шырыню (ляза).

утачы́ць ​2, утачу, уточыш, уточыць; зак., што.

Шыючы, уставіць кавалак матэрыі. Утачыць клін у рукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задні́ць, ‑дню, ‑дніш, ‑дніць; зак., што.

Абл. Уставіць дно. — Як толькі прыварацца, мы .. [грыбы] адкідаем на рэшата — і ў чыстую дзежку. .. Астаецца толькі задніць, і дзежка гатова да адпраўкі. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)