по́лый

1. по́лы, пусты́ (у сярэ́дзіне);

по́лая тру́бка по́лая (пуста́я ў сярэ́дзіне) тру́бка;

2. / по́лая вода́ паво́дка;

по́лая ве́на анат. по́лая ве́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзюра́левы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзюралю. // Зроблены з дзюралю. Дзюралевая трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўстасце́нны, ‑ая, ‑ае.

З тоўстымі сценамі або сценкамі. Старая таўстасценная вежа. Таўстасценная трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіфо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Выгнутая трубка для пералівання з адной пасудзіны ў другую вадкасцей з рознымі ўзроўнямі (спец.).

2. Пасудзіна для газіравання пітной вады.

|| прым. сіфо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрэна́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дрэнажу. Дрэнажныя работы. Дрэнажная канава. Дрэнажная трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахе́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да трахеі (у 1 знач.). Трахейная трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лату́невы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да латуні. // Зроблены з латуні. Латуневая трубка. Латуневая пасуда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ні́пель, ‑я, м.

Спец. Металічная злучальная трубка з разьбой на капцах (у прыпадак і механізмах).

[Англ. nipple.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́льны, -ая, -ае.

1. 3 аднаго рэчыва, з аднаго куска, суцэльны.

Ц. мармур.

Цэльная металічная трубка.

2. Неразбаўлены, натуральны.

Цэльнае малако.

3. перан. Якому ўласціва ўнутранае адзінства.

Ц. характар.

|| наз. цэ́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папяро́са, -ы, мн. -ы, -ро́с, ж.

Папяровая трубка з тытунём для курэння (звычайна праз муштук).

|| памянш. папяро́ска, -і, ДМ -ро́сцы, мн. -і, -сак, ж.

|| прым. папяро́сны, -ая, -ае.

Папяросная папера (вельмі тонкая).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)