притяга́тельный прыцяга́льны; (привлекательный) прыва́бны;

притяга́тельная си́ла прыцяга́льная сі́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нястры́маны, -ая, -ае.

1. Які не можа валодаць сабой, стрымлівацца.

Н. чалавек.

2. Які немагчыма стрымаць.

Нястрыманая сіла.

Н. смех.

|| наз. нястры́манасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэміу́рг, ‑а, м.

Кніжн. Тварэц; актыўная арганізуючая сіла.

[Грэч. dēmiurgos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зруйнава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які руйнуе, знішчае; разбуральны. Зруйнавальная сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забо́йнасць, ‑і, ж.

Спец. Сіла дзеяння (снарада, кулі). Забойнасць куль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Нялёгкая (нілёхкая) ’нячыстая сіла’ (кіраўск., Нар. сл.), ’непераадоленая, шкодная сіла; злы лёс, д’ябальская сіла’ (Нас.). Табуізацыя на базе нялёгкі ’які цяжка перанесці’ (Нас.), гл. лёгкі; параўн. нячыстая < нячыстая сіла, някрытая ’тс’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гро́зны, -ая, -ае.

1. Суровы, жорсткі.

Г. начальнік.

2. Які тоіць у сабе пагрозу; небяспечны.

Грознае пісьмо.

Грозная зброя.

3. Велічны і страшны (высок.).

Грозная сіла.

Г. час.

|| наз. гро́знасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лесаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які жыве ў лесе, займаецца паляваннем (разм.).

2. У міфалогіі: чалавекападобная казачная істота, якая жыве ў лесе і наводзіць жахі як нячыстая сіла, лясун.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаро́ўны, -ая, -ае.

1. Надзвычайна прыгожы; які зачароўвае, захапляе.

Чароўная дзяўчына.

Чароўная музыка.

2. Які мае адносіны да чараў (у 1 знач.); казачны, таемны.

Чароўная сіла.

Чароўная папарацькветка.

|| наз. чаро́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амперме́тр, ‑а, м.

Прыбор, пры дапамозе якога вымяраецца сіла электрычнага току.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)