Verbum

паблы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Зблытаць, пераблытаць.

П. дрот.

2. Прыняць адно за другое.

Я гэта ні з чым не паблытаю.

адпаве́дны, -ая, -ае.

1. Які падыходзіць для пэўнага выпадку.

А. тон.

2. Які адпавядае чаму-н., вынікае з чаго-н. папярэдняга.

Прыняць адпаведную пастанову.

пазмага́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., з кім-чым, за каго-што і без дап.

Прыняць удзел у барацьбе; змагацца некаторы час.

Давялося доўга п. за справядлівасць.

задавальне́нне, -я, н.

1. гл. задаволіць.

2. Прыемнае пачуццё ад паспяховага ажыццяўлення, завяршэння чаго-н.

Атрымаць поўнае з. ад работы.

Пачуццё задавальнення.

Прыняць просьбу з задавальненнем.

нахілі́цца, -хілю́ся, -хі́лішся, -хі́ліцца; зак.

Прыняць нахільнае становішча; схіліцца набок; нагнуцца.

Нахіліліся да зямлі.

|| незак. нахіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. нахіле́нне, -я, н. і нахі́л, -у, м.

вы́прастацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

1. Прыняць прамое становішча; выпраміцца.

Вудзільна выпрасталася.

2. Легчы, выцягнуўшыся на ўвесь рост (разм.).

В. на канапе.

|| незак. выпро́ствацца, -аюся, -аешся, -аецца.

злоўжыва́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. злоўжыць.

2. звычайна мн. Учынак, звязаны з незаконным, злачынным выкарыстаннем сваіх правоў і магчымасцей.

Прыняць меры да спынення злоўжыванняў.