транскантынента́льны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да сувязі кантынентаў, адбываецца паміж кантынентамі ці праходзіць праз увесь кантынент.

Т. рэйс.

Транскантынентальная ракета.

Транскантынентальная чыгунка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

касцюмі́раваны, -ая, -ае.

1. Адзеты ў тэатральны або маскарадны касцюм.

Касцюміраваныя вучні.

2. Які праходзіць, адбываецца з удзелам людзей у маскарадных касцюмах.

Касцюміраванае выступленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтэ́рн, ‑а, м.

Той, хто праходзіць інтэрнатуру.

[Ад лац. internus — унутраны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыя́метр, -а, мн. -ы, -аў, м.

У матэматыцы: адрэзак прамой лініі, які злучае дзве кропкі акружнасці і праходзіць праз яе цэнтр.

|| прым. дыяметра́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рака́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ка́д, ж. (спец.).

Дарога ў прыфрантавой паласе, якая праходзіць паралельна лініі фронту.

|| прым. рака́дны, -ая, -ае.

Ракадная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скразны́, -а́я, -о́е.

1. Які праходзіць наскрозь.

Скразная рана.

2. Які перамяшчаецца прама ад аднаго пункта да другога, без перасадак і перагрузак.

С. цягнік.

3. Які распаўсюджваецца на ўсе моманты вытворчай дзейнасці, на ўвесь прадмет.

Скразная загартоўка дэталей.

4. Рэдкі, ажурны; праз які праходзіць святло.

Скразныя фіранкі.

5. Пра вецер, што дзьме праз адтуліны, якія знаходзяцца насупраць адна адной.

С. вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прахо́джанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. праходзіць — прайсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абуча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Праходзіць ваенную падрыхтоўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́бадры, -аў (разм.).

Частка вупражы ў выглядзе рэменя, які прымацоўваецца двума канцамі да хамута і праходзіць па баках і спіне каня; шлеі.

|| прым. на́бадравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нало́бнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Рамень у конскай вуздэчцы, які праходзіць упоперак ілба.

2. Павязка, якая завязваецца на галаву для падтрымкі валасоў у час работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)