пачу́ццевы, ‑ая, ‑ае.

Які ажыццяўляецца або ўспрымаецца пры дапамозе органаў пачуццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́лі, ‑яў; адз. няма.

Выдзяленні з жаночых палавых органаў (пры захворванні).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыстрафі́я, ‑і, ж.

Парушэнне жыўлепня тканак і органаў. Дыстрафія сардэчнай мышцы.

[Ад грэч. dys — не‑, раз- і trophe — харчаванне, жыўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсправазда́чнасць, ‑і, ж.

Абавязак даваць справаздачу перад кім‑н. Падсправаздачнасць кіруючых органаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́барнасць, ‑і. ж.

Замяшчэнне пасад шляхам выбараў. Выбарнасць органаў кіравання і кантролю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэтыкуля́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да крывятворных органаў. Рэтыкулярная тканка.

[Ад лац. reticulum — сетачка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інста́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Асобная ступень у сістэме падначаленых адзін аднаму органаў (дзяржаўных, партыйных, судовых і інш.).

Вышэйшыя інстанцыі.

Хадзіць па інстанцыях.

|| прым. інстанцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хематрапі́зм, ‑у, м.

Спец. Змена напрамку росту органаў раслін пад уздзеяннем хімічных рэчываў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анані́зм, ‑у, м.

Ненармальнае (без палавога акта) задавальненне палавога пачуцця шляхам раздражнення палавых органаў.

[Ад уласнага імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

судаво́дства, ‑а, н.

Дзейнасць судовых органаў па разгляду і вырашэнню грамадзянскіх і крымінальных спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)