Verbum

мовазна́ўства, -а, н.

Навука аб мове (у 1 знач.), законах яе развіцця; лінгвістыка.

|| прым. мовазна́ўчы, -ая, -ае.

імунало́гія, -і, ж. (спец.).

Раздзел медыцыны — навука аб засцерагальных рэакцыях арганізма да інфекцыйных хвароб, неўспрымальнасці да іх.

картагра́фія, -і, ж.

Навука аб складанні геаграфічных карт, а таксама само складанне іх.

|| прым. картаграфі́чны, -ая, -ае.

кінало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае сабак, іх развядзенне і догляд за імі.

|| прым. кіналагі́чны, -ая, -ае.

археагра́фія, -і, ж.

Гістарычная навука, якая займаецца апісаннем і выданнем пісьмовых помнікаў мінулага.

|| прым. археаграфі́чны, -ая, -ае.

аграбіяло́гія, -і, ж.

Навука аб агульных біялагічных заканамернасцях у земляробстве, раслінаводстве і жывёлагадоўлі.

|| прым. аграбіялагі́чны, -ая, -ае.

спелеало́гія, -і, ж.

Навука аб вывучэнні пячор — іх паходжання, будовы і выкарыстання чалавекам.

|| прым. спелеалагі́чны, -ая, -ае.

уво́дзіны, -дзін.

Уступная, пачатковая частка чаго-н.

У. да падручніка.

У. ў мовазнаўства (навука аб асновах мовазнаўства).

фармакало́гія, -і, ж.

Навука аб уздзеянні лекавых рэчываў на арганізм чалавека і жывёлы.

|| прым. фармакалагі́чны, -ая, -ае.

гляцыяло́гія, -і, ж.

Навука аб прыродных ільдах ва ўсіх іх формах на паверхні Зямлі.

|| прым. гляцыялагі́чны, -ая, -ае.