сі́мвал м., в разн. знач. си́мвол;
го́луб — с. мі́ру — го́лубь — си́мвол ми́ра;
~лы хімі́чных элеме́нтаў — си́мволы хими́ческих элеме́нтов
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шы́рыцца несов., прям., перен. ши́риться;
узара́ная паласа́ ~лася — вспа́ханная полоса́ ши́рилась;
ш. рух прыхі́льнікаў мі́ру — ши́рится движе́ние сторо́нников ми́ра
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пагадні́ць, ‑гадню, ‑годніш, ‑годніць; зак., каго-што.
Тое, што і пагадзіць. Ніяк не мог я пагадніць акружаючае рэальнае жыццё са светам думак, фантазій, якія пачэрпнуў з кніг. Купала. Відаць, прывёў .. [Апанаса] сюды Арцём, каб пагадніць, для міру. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
примире́ние ср.
1. (действие) прымірэ́нне, -ння ср.;
2. (состояние) прымірэ́нне, -ння ср.; (мир) мір, род. мі́ру м.; (согласие) зго́да, -ды ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
міры́ць, міру, мірыш, мірыць; незак., каго-што.
Наладжваць мірныя адносіны паміж кім‑, чым‑н. — Ды кіньце вы, мужчыны! За чужыя коні сварку ўзнялі, — пачаў мірыць .. [сялян] Сцяпан Варанец. Крапіва. Непамяркоўны і крыклівы сам, Комлік, аднак, любіў мірыць другіх. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́луб м.
1. го́лубь;
2. ласк., разг. (при обращении) го́лубь; голу́бчик;
○ г. мі́ру — го́лубь ми́ра;
◊ сівы́ як г. — седо́й как лунь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыхі́льнік м.
1. сторо́нник; побо́рник, приве́рженец;
~кі мі́ру — сторо́нники ми́ра;
2. (дружески расположенный) доброжела́тель, благожела́тель;
3. (почитающий кого-, что-л.) почита́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
імкну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; незак.
1. Хутка рухацца, накіроўвацца куды-н.; старацца трапіць куды-н., быць дзе-н. або стаць кім-н.
Ручаі імкнуцца да ракі.
І. ў Парыж.
Усёй душой і. да сябра.
2. Настойліва дамагацца чаго-н., старацца дасягнуць чаго-н.
І. да свабоды.
І. да міру.
3. перан. Адчуваць цягу да каго-, чаго-н.
І. да авіятараў.
|| наз. імкне́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сі́мвал, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Тое, што служыць умоўным знакам якога-н. паняцця, з’явы, ідэі; мастацкі вобраз, які перадае якую-н. думку, перажыванне.
Жалейка — с. беларускай паэзіі.
Голуб — с. міру.
2. Прынятае ў навуцы ўмоўнае абазначэнне якой-н. адзінкі, велічыні.
Сімвалы хімічных элементаў.
○
Сімвал веры — кароткі выклад асноўных догматаў хрысціянскай рэлігіі.
|| прым. сімвалі́чны, -ая, -ае і сі́мвальны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
Сімвалічнае адлюстраванне.
Сімвальная інфармацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нелюдзі́м, ‑а, м.
1. Нелюдзімы чалавек. [Паходня:] — Грыняк — чысцейшай душы чалавек, хоць і здаецца нелюдзімам. Хадкевіч.
2. пераважна мн. (нелюдзі́мы, ‑аў). Вылюдкі, звяры; ворагі. Хай дзесьці точаць зубы нелюдзімы На мірны свет пагрозаю вайны, Вітай, народ вялікае Радзімы, Дзень міру, дружбы, працы і вясны! Звонак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)